Bu yazıda, Rusya-Ukrayna arasındaki gerilimin nedenleri, Rusya’nın olası bir işgal durumunda neler olabileceği ve daha fazlası bulunuyor. Hadi gelin bunlara bir bakalım.
Table Of Content
Genel Bakış
Soğuk Savaş’tan bir sahne gibi. Öngörülemeyen bir Rus lider, bir komşunun sınırına asker ve tank yığıyor. Kanlı bir Doğu-Batı yangını tehdidi bulunuyor.
Ancak, geçmiş bir çağdan kalma tehlikeli bir bölüm gibi görünen şey, artık küresel meselelerde ön planda ve merkezde. Avrupalı liderlerle 11 Şubat’ta yaptığı görüşmenin ardından Beyaz Saray, Rusya’nın bir haftadan kısa bir süre içinde Ukrayna’yı kapsamlı bir şekilde işgal etmeye başlayabileceği konusunda uyardı.
ABD’li yetkililer, Rusya’nın asker sayısının 130.000’e ulaştığını söylüyor. Ellerinde, ABD tarafından sağlanan teçhizat ve eğitime rağmen, Ukrayna ordusunun durduramayacağı 175.000 askerlik bir işgal kuvveti olduğu öngören bir Rus savaş planına dair kanıtları olduğunu söylüyorlar.
Yaklaşık 8.500 Amerikan askeri, büyük olasılıkla bölgedeki Amerikan müttefiklerine güvence sağlamak için Doğu Avrupa’ya olası bir konuşlanma için yüksek alarmda.
Askeri bir harekât, 1990’lardan beri Avrupa’yı yöneten güvenlik yapısı için ciddi sonuçlar doğuracak şekilde, zaten istikrarsız olan Sovyet sonrası bölgeyi daha da istikrarsızlaştırmakla tehdit ediyor.
Rusya, bu yapıyı yeniden şekillendirmek için geniş kapsamlı taleplerin bir listesini yaptı. Rus yetkililer defalarca Moskova’nın Ukrayna’yı işgal etme planı olmadığı konusunda ısrar ettiler, ancak Putin açıkça bunu reddetmedi.
Ukrayna krizinin sebebi nedir?
Sovyetler Birliği çöktükten sonra, NATO doğuya doğru genişledi ve sonunda Komünist alanda bulunan Avrupa ülkelerinin çoğunu aldı. Bir zamanlar Sovyetler Birliği’nin bir parçası olan Baltık cumhuriyetleri; Litvanya, Letonya ve Estonya, Polonya, Romanya ve diğerleri gibi NATO’ya katıldı.
Sonuç olarak, Sovyetlere karşı koymak için oluşturulan bir ittifak olan NATO, Rusya’yı doğrudan sınırlayan Moskova’ya yüzlerce mil yaklaştı ve 2008’de Ukrayna’yı almayı planladığını belirtti ancak bu hâlâ uzak bir olasılık olarak görülüyor.
Putin, Sovyetlerin dağılmasını, Rusya’yı dünyanın büyük güçleri arasındaki haklı yerini alan ve onu yağmacı bir Batı’nın merhametine bırakmayı bir felaket olarak nitelendirdi. 22 yılını Rusya’nın ordusunu yeniden inşa etmek ve jeopolitik nüfuzunu yeniden öne çıkarmak için harcadı.
Rusya cumhurbaşkanı NATO’nun genişlemesini tehditkar ve Ukrayna’nın buna katılması ihtimalini ülkesi için varoluşsal bir tehdit olarak nitelendiriyor. Rusya askeri olarak daha iddialı ve daha güçlü hale geldikçe, NATO hakkındaki şikayetleri daha keskin hale geldi. ABD, Ukrayna ve NATO yetkilileri böyle bir şey olmadığında ısrar etse de Ukrayna’daki Amerikan balistik füzeleri ve muharebe kuvvetleri varlığını defalarca dile getirdi .
Putin ayrıca Ukrayna ve Beyaz Rusya’nın kültürel ve tarihsel olarak temelde Rusya’nın parçaları olduğu konusunda ısrar etti. Belarus üzerinde hatırı sayılır bir hakimiyeti var ve yıllardır Rusya ile bir tür yeniden birleşme hakkında konuşuyor.
Ukrayna’daki kitlesel protestoların, 2014 yılının başlarında Putin ile yakın müttefik olan bir cumhurbaşkanını görevden almaya zorlaması, Doğu-Batı ilişkilerini büyük ölçüde kötüleştirdi. Rusya, Ukrayna’nın bir parçası olan Kırım’ı hızla işgal ve ilhak etti. Moskova ayrıca, 13.000’den fazla insanı öldüren ve hâlâ devam eden bir savaşta Ukrayna’nın Donbas bölgesinin bir kısmının kontrolünü ele geçiren ayrılıkçı bir isyanı da körükledi.
2015 yılında Donbas ile ilgili bir ateşkes anlaşması, Rus vekillerine dış ilişkiler de dahil olmak üzere Ukrayna politikası üzerinde veto yetkisi verebilir. Ancak savaşın Rusya’yı Ukrayna’da daha az popüler hale getirmesi ve her iki tarafın da birbirini anlaşmayı ihlal etmekle suçlamasıyla birlikte, hiçbir zaman tam olarak uygulanmadı.
Putin ne istiyor?
Putin, Moskova’nın Sovyet günlerinde kullandığı güce benzeyen geniş, Rus hakimiyetindeki bir güvenlik bölgesi kurarak zamanı 30 yıldan fazla geriye alma niyetinde görünüyor. Açıkça 44 milyonluk bir ülke olan Ukrayna’yı Rusya’nın yörüngesine tekrar sokmak istiyor.
Rusya, Aralık ayında NATO ve ABD’ye bölgenin güvenliğini sağlamak için kendisinin gerekli olduğunu söylediği bir dizi yazılı talep sunmuştu. Bunların en başında, Ukrayna’nın asla NATO’ya katılmayacağının, NATO’nun halihazırda katılan Doğu Avrupa ülkelerindeki güçlerini geri çekmesinin ve Ukrayna’da 2015 ateşkesinin uygulanacağının garantisi yer alıyor.
Batı, diğer endişeler üzerinde açılımlar yaparken ve yaptırımları tehdit ederken, ana talepleri elden çıkardı. Moskova’nın saldırgan duruşu aynı zamanda Ukrayna milliyetçiliğini de alevlendirdi ve yurttaş milisler bir Rus işgali durumunda uzun süreli bir gerilla kampanyasına hazırlanıyor.
Putin’in zamanlaması, kendisine özellikle dostane davranan ve NATO’yu küçümseyen Başkan Donald J. Trump’tan, NATO ittifakına bağlı ve Kremlin’e güvenmeyen Başkan Biden’a geçişiyle de ilgili olabilir.
Ayrıca geçmişte olduğu gibi bir dış tehdide odaklanarak Rusya içerisinde milliyetçi desteği harekete geçirmek isteyebilir. Putin, otoritesine yönelik yerel zorlukları ezdi, ancak geçen yıl, ekonominin tökezlemesi ve pandeminin şiddetlenmesiyle muhalefet grupları, son yılların en büyük Putin karşıtı protestolarından bazılarını düzenledi.
ABD nasıl yanıt vermeyi planlıyor?
Beyaz Saray, 11 Şubat’ta, Putin’in üç taraftan kara, deniz ve hava kuvvetleriyle Ukrayna’yı kapatarak 16 Şubat’ta Ukrayna’ya büyük bir saldırı düzenleyebileceği konusunda uyardı. Yetkililer, belirli bir tarihten bahsetmenin Rus dezenformasyon çabasının bir parçası olabileceğini kabul ettiler.
ABD’li yetkililer, Putin’in işgal etmeye karar verip vermediğini hâlâ bilmiyor, ancak ABD başkanının ulusal güvenlik danışmanı Jake Sullivan, “Her iki şekilde de hazırız” diye ısrar etti.
Aralık ayının başlarında Biden, yönetiminin Ukrayna için savaşmak adına asker göndermeyi düşünmediğini, çünkü diğer nedenlerin yanı sıra Ukrayna’nın NATO ittifakının bir üyesi olmadığını ve toplu savunma taahhüdü altına girmediğini açıkça belirtti.
Bunun yerine ABD, Ukrayna’ya tanksavar ve uçaksavar silahları gönderdi, Rusya sınırındaki NATO ülkelerindeki Amerikan askeri varlığını artırdı ve Doğu Avrupa’ya gönderilmek üzere 8500 askeri yüksek alarma geçirdi. Yönetim yetkilileri ayrıca son zamanlarda, Putin’in Ukrayna’yı işgal etmesi durumunda ABD’nin ağırlığını bir Ukrayna isyanının arkasına atabileceği konusunda uyardılar.
Ancak Biden’ın yanıtının özü, diplomatik kanalları açık tutarken ve tüm NATO müttefiklerini birleşik bir politika arkasında toplamaya çalışırken, Putin’i “daha önce görmediği ekonomik sonuçlarla” tehdit etmek oldu.
Amerika Birleşik Devletleri’nin verebileceği en ağır ekonomik darbe, Rusya’yı uluslararası bankacılık sisteminden kesmek olacaktır. Biden, bir Rus işgalinin Moskova’nın ödüllü projelerinden birinin, Avrupa’ya doğal gaz ihracatını artırmaya yönelik 11 milyar dolarlık Nord Stream 2’nin sonunu getireceğini söyledi.
Yetkililer, yönetimin Putin ve müttefiklerinin denizaşırı ülkelerde elinde bulundurduğu kişisel varlıkları dondurmaya çalışacağını ve Rusları yeni nesil telefonlarından, dizüstü bilgisayarlarından ve diğer aygıtlarından ve orduyu gelişmiş ekipmanlardan mahrum bırakabilecek yaptırımlar uygulayabileceğini söylüyor.
Amerikalı yetkililer, Rusya’nın taleplerine yanıt olarak, nükleer silahların kontrolüne ilişkin görüşmeler, askeri tatbikatlarda daha fazla şeffaflık gibi Rus meslektaşlarının değerli olarak adlandırdıkları ancak merkezi olmayan önlemler önerdiler. Ayrıntılar yakından izlenmeye devam etse de Avrupalı liderler Moskova ile kendi görüşmelerini sürdürüyorlar.
Ukrayna’da yoğunlaşan bir çatışma, son zamanlarda Afganistan’dan dağınık bir şekilde geri çekilmesinin ve NATO’nun “modası geçmiş” olduğunu ilan eden Trump yönetiminin ardından Amerika’nın küresel liderliğine olan güveni yeniden tesis etmeye çalışan Biden yönetiminin kararlılığını test edecek.
Rusya ile tırmanan bir çatışma, ABD’nin NATO’nun dikkatini Çin’in ortaya çıkardığı güvenlik sorununa çevirmeye yönelik son zamanlardaki çabalarını alt üst etme tehdidini de beraberinde getiriyor.
Avrupa için tehlikede olan nedir?
Avrupa için tehlikede olan, Putin’in II. Dünya Savaşı’ndan bu yana kıtada barışın korunmasına yardımcı olan güvenlik yapısını altüst etmesine izin verip vermeyeceğidir. Avrupalılar, Rus saldırganlığının çeşitli biçimlerine nasıl yanıt verecekleri konusunda bölünürken, çatışma aynı zamanda Avrupa Birliği ve NATO içindeki çatlakları da gözler önüne serdi.
Doğuda büyüyen, akıcı Rusça konuşan ve Putin ile iyi bir çalışma ilişkisi geliştiren Şansölye Angela Merkel’in ayrılmasıyla Avrupa, Moskova ile paha biçilmez bir muhatabı kaybetti. Halefi Olaf Scholz, krizde önemli bir rol üstlenmediği için eleştirildi.
Avrupa’nın Rusya ile önemli ticari bağları var ve Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden sonra uygulanan yaptırımlardan ABD’den çok daha fazlasını kaybedecek. Aynı zamanda Rusya’nın gaz kaynaklarına da bağımlı, bu da Putin’in geçmişteki anlaşmazlıklarda istismar ettiği bir zayıflık.
Rusya Ukrayna’yı işgal ederse ne olur?
2014 yılında Putin, Ukrayna’ya karşı, düzensiz milisler, siber saldırılar ve dezenformasyon gibi “hibrit” savaş olarak bilinen alışılmadık taktikler uyguladı.
Bu taktikler, Obama yönetimi içindekiler de dahil olmak üzere Batı’yı şaşırttı. Ayrıca Rusya’nın doğrudan katılımını reddetmesine izin verdi. 2014 yılında, Donbas bölgesinde, askeri birlikler (üniformalı ama resmi nişanları olmayan askerler) teçhizatla birlikte hareket etti. Moskova o zamandan beri huzursuzluğu körükledi ve kritik altyapı ve dezenformasyon kampanyalarına yönelik siber saldırılar yoluyla Ukrayna’yı istikrarsızlaştırmaya ve baltalamaya devam etti .
Moskova’nın, Rus birliklerini sınırdan geçirmeyi içermeyen her türlü agresif adımı atması mümkün. Vekil savaşını tırmandırabilir ve kapsamlı dezenformasyon kampanyaları ve bilgisayar korsanlığı operasyonları başlatabilir (Ukrayna’ya asker sevk ederse muhtemelen bunları da yapacaktır.)
Ancak bu rota, Rusya’nın halihazırda izlediği rotaya çok benziyor ve Moskova’yı hedeflerine yaklaştıramadı. Bu da Moskova’yı çözüm olarak daha fazla güç görmeye sevk edebilir.
Doğu Ukrayna’daki ayrılıkçı bölgelere daha fazla asker göndermek, stratejik bölgeleri ele geçirmek ve Ukrayna’nın su yollarına erişimini engellemek ve hatta Moskova’nın Kiev’e ilerlemek için tam bir savaşa girmesi de dahil olmak üzere bir Rus işgali için birçok olası senaryo var.
Tüm Ukrayna’yı ele geçirmek için tam bir işgal, Avrupa’nın on yıllardır görmediği bir şey olurdu. Kiev sokakları da dahil olmak üzere şehir savaşlarını ve şehir merkezlerine hava saldırılarını içerebilir. Bir mülteci krizi de dahil olmak üzere şaşırtıcı insani sonuçlara neden olacaktır. ABD, sivil ölüm oranının 50.000’i aşabileceğini ve 1 milyon ile 5 milyon arasında mülteci olabileceğini tahmin ediyor. Konaev, tüm şehir savaşlarının sert olduğunu, ancak Suriye gibi yerlerde tanık olunan Rusya’nın savaşının “sivil korumaya çok az saygı gösterilerek özellikle yıkıcı” olduğunu kaydetti.
Uzmanlar, böyle bir saldırının devasa ölçeğinin aynı zamanda onu en az olası kıldığını ve Rusya için çok büyük maliyetler getireceğini söylüyor. Birleşik Krallık düşünce kuruluşu Royal United Services Institute üyesi Natia Seskuria, “Putin’in risklerin gerçekten yüksek olduğunu bildiğini düşünüyorum” dedi. “Bu yüzden, potansiyel siyasi ve ekonomik nedenler açısından ve aynı zamanda zayiat sayısı nedeniyle tam ölçekli bir işgalin Moskova için daha riskli bir seçenek olduğunu düşünüyorum. Çünkü 2014’teki Ukrayna’yı şu anki Ukrayna ordusuna ve yetenekleriyle kıyaslayacak olursak, çok daha yetenekliler.” (Batı eğitimi ve silah satışlarının, bu artan yeteneklerle kesinlikle bir ilgisi var.)
Böyle bir istila, Rusya’yı kendisine karşı şiddetle düşman olan bölgelere girmeye zorlayacaktır. Bu, uzun süreli bir direniş olasılığını artırır (muhtemelen ABD tarafından desteklenen bir direniş bile). Atlantik Konseyi Avrasya Merkezi müdür yardımcısı Melinda Haring, “Üzücü gerçek şu ki, Rusya Ukrayna’yı istediği kadar alabilir, ancak elinde tutamaz” dedi.
Şimdi ne olacak?
Ukrayna, Biden yönetiminin büyük planlarını (Çin, iklim değişikliği, pandemi) raydan çıkardı ve en azından yakın vadede ABD için üst düzey bir öncelik haline geldi.
Araştırmacı Rachel Rizzo, “Obama yönetimi ile Biden yönetimi arasında ortak bir nokta gördük: Rusya’yı jeopolitik bir olay şekillendirici olarak görmüyorlar ancak Rusya’nın tekrar tekrar jeopolitik olayları şekillendirdiğini görüyoruz” dedi.
ABD, NATO dayanışması amacıyla Avrupa’ya 3.000 asker konuşlandırdı ve bildirildiğine göre Polonya’ya 3.000 asker daha gönderecek ancak Biden yönetimi, savaş çıkarsa ABD askerlerinin Ukrayna’da savaşmayacağı konusunda kararlı.
Biden yönetimi, Avrupalı müttefikleriyle birlikte, Rusya’yı tekrar işgal etmesi durumunda cezalandırmak için agresif bir plan bulmaya çalışıyor. Petrol ve gaz ambargosu veya Rusya’yı küresel finansal işlemleri mümkün kılan elektronik mesajlaşma hizmeti SWIFT’den kesmek gibi sözde nükleer seçenekler, kısmen küresel ekonomiye zarar verme yollarından dolayı olası görünmüyor. Rusya bir İran veya Kuzey Kore değil. Özellikle hammadde, gaz ve petrolde çok fazla ticaret yapan büyük bir ekonomi.
Birmingham Üniversitesi’nde Rusya ve Doğu Avrupa Çalışmaları Merkezi’nde ekonomi politik öğretim görevlisi olan Richard Connolly, “Sonuçta, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’daki nüfusun ödemeye hazır olduğu bedel söz konusu” dedi.
Şu anda, Biden yönetiminin düşündüğü en sert yaptırımların, Rusya’nın en büyük bankalarına yönelik bir miktar mali yaptırım (Obama yönetiminin 2014’te atmadığı bir adım) ve ileri teknolojilere yönelik ihracat yasağı olduğu bildiriliyor. Rus oligarkları ve rejime yakın diğer kişilere yönelik cezalar ve diğer bazı hedefli yaptırım biçimleri de muhtemelen masada. Almanya ile Rusya arasında tamamlanmış ancak henüz açılmamış doğal gaz boru hattı olan Nord Stream 2 de Rusya gerilimi tırmandırırsa ölebilir.
Putin’in ne istediğine kendisi karar vermeli. Avrupa Politika Analizi Merkezi kıdemli üyesi Olga Lautman, “İki seçeneği var” dedi. Biri “Boş ver, şaka yapıyorum” demek, onun zayıflığını gösterecek ve ABD ve Avrupa’nın bir arada durmasından korktuğunu gösterecek ve bu da hem kendi içinde hem de etkilemeye çalıştığı ülkelerde onun için zayıflık yaratıyor.”
“Ya da bir saldırı ile ileri gider,” dedi. “Bu noktada, nereye gittiğini bilmiyoruz, ancak beklentiler çok acımasız.”
Bu, Putin’in kendisini koyduğu köşedir, bu da Rusya’dan geri adım atmayı kavramayı zorlaştırıyor. Bu, bunun olmayacağı anlamına gelmez ve Putin’e, Batı’nın tüm taleplerini karşılamadan zafer ilan etmesi için yeterli koruma sağlayan bir tür diplomatik çözüm olasılığını ortadan kaldırmaz. Aynı zamanda, Rusya ve ABD’nin, Ukrayna’nın ortada kalması ve Rusya’nın sürekli tehdidi altında kalmasıyla birlikte, bu açmazda aylarca daha fazla sıkışıp kalması olasılığını da ortadan kaldırmıyor.
Ama aynı zamanda savaş ihtimalinin devam ettiği anlamına da geliyor.
İngilizce yayınlanan Kyiv Independent yayınının siyasi editörü ve operasyon direktörü Oleksiy Sorokin, “Birçok Ukraynalı için savaşa alışkınız” dedi.
